Een voorbeeld uit de praktijk: een tiener komt bij de osteopaat met heftige buik- pijn en vermoeidheid. Ze vertelt dat de artsen geen oorzaak kunnen vinden. Haar schoolprestaties lijden onder het verzuim en ze dreigt hierdoor voor de tweede keer te blijven zitten. Na het onderzoek begint de behandeling. In dit geval zal de osteopaat de darmen mobiliseren, want daar werd het grootste bewegingsverlies geconstateerd. Hij doet dat met handgrepen via de buik; een soort massage. 

Tijdens zo’n eerste bezoek test de osteopaat vrijwel altijd het hele lichaam op mobiliteit. Hij weet namelijk dat de buikklachten van deze tiener wellicht niet ontstaan in de buik. Het probleem kan namelijk heel goed uit het middenrif of de borstkas komen. Dat zijn belangrijke structuren die veel invloed uitoefenen op de darmen. Via het bindweefsel zijn deze structuren met elkaar verbonden. Het hart dringt bijvoorbeeld via de bloedvaten direct door in al het weefsel van de buikorganen. Maar vergeet ook het longvlies niet. Dat bindweefsel loopt letterlijk over in het buikvlies (peritoneum). En juist dat buikvlies is het directe omhulsel van alle organen in de buik. U kunt zich voorstellen dat een vermindering van de mobiliteit van het buikvlies gevolgen heeft voor de beweeglijkheid, en dus de werking van de darmen.

Na drie behandelingen vertelt de tiener dat de buikpijn vrijwel volledig is verdwenen. Verheugd meldt ze dat ze ook weer op haar normale gewicht terug is. De vermoeidheid is er nog wel. De verklaring van de osteopaat: door de mobilisatie van het bindweefsel ter hoogte van de dikke darm, de nieren en het buikvlies in het algemeen krijgen de darmen meer bewegingsvrijheid en is de pijn op de achtergrond geraakt. De darmen varen er wel bij als ze kunnen bewegen. Het is de basis van een goede functie: verteren, opnemen en ontlasten zonder pijn. Mogelijk is de tiener actie- ver geworden door deze verandering, en daardoor kwam haar gewicht weer op een normaal niveau.

Vooralsnog blijft de tiener terugkomen. Als de behandeling langer dan twee maanden uitblijft, dan voelt ze de pijn weereen beetje terugkomen. Bovendien hoopt ze dat door verdere winst in de beweeglijkheid de moeheid ooit ook zal verminderen.

Vaak zoekt een osteopaat samenwerking met collega’s uit de complementaire zorg. Hij weet dat de ontstaanswijze van een prikkelbare darm complex is, en vaak niet is terug te leiden tot één enkele oorzaak. Veelal is er sprake van een domino-effect aan reacties: mobiliteitsverlies van de maag gaat ten koste van de voorvertering (één van de functies van de maag), en een slecht voorverteerd product levert verderop in de darm ook weer een reactie op. Aanpassing van de voeding kan in zo’n geval de behandeling enorm ondersteunen.